Želimo da uspostavimo sistem koji bi delovao mimo “slobodne volje” političara, sistem koji bi delovao sam od sebe i koji bi minimalno zavisio od ljudskog, odnosno partijskog faktora

 

Pet minuta sa Stefanom Blagićem

 

Kao što smo izvestili u prethodnom (dvo)broju Novog magazina, banjalučkom aktivisti Stefanu Blagiću se pre oko mesec dana desilo nešto slično, srećom u blažoj formi, kao što se dogodilo njegovom sugrađaninu, novinaru Vladimir Kovačeviću. Ovaj razgovor sa Blagićem, jednim od osnivača Udruženja građana ReStart Srpska, naravno, obavljen je pre poslednjeg zločinačkog čina, ali za novinarsku profesiju moramo reći, nažalost, pada u pravi čas da pruži širu sliku onoga što se događa u Republici Srpskoj.

 

Šta se dešavalo u međuvremenu od napada na vas? Da li je policija nešto preduzela i šta?

Koliko sam upoznat, slučaj je proslijeđen nadležnom tužilaštvu na dalje postupanje. Policija je dan poslije napada uzela izjave od mene i napadača, kao i od svjedoka. Nakon toga čekao se nalaz Doma zdravlja, koji je potvrdio postojanje tjelesnih povreda, pa je MUP slučaj proslijedio tužilaštvu. Interesantno je da napadač uopšte nije bio pritvoren te noći kada se desio napad nego je prosto otišao svojoj kući, pa se postavlja pitanje šta je trebalo da uradi kako bi ga priveli? Da li možda da izbode nekoga? Ipak, to nije pitanje za policiju nego donosioce zakona. Ja se danas odlično osjećam i nastaviću Restartovu borbu još većim intenzitetom jer mi bilo kakvo povlačenje nije prihvatljivo. Kada bismo se svi povukli, onda bismo ostavili prostor ovakvim siledžijama da nam upravljaju zemljom. Ionako nas ne vode pravični i ljudi od moralnog integriteta.

 

Jeste li vi preduzeli neke korake i koje?

Sve što sam preuzeo jeste da sam se obraćao nadležnim organima i odgovarao na sva njihova pitanja jer sam ubjeđenja da se problemi fizičkog obračunavanja moraju rješavati institucionalnim putem, a ne revanšizmom ili osvetom. U policijskoj stanici su me pitali želim li krivično da gonim čovjeka koji me je napao i ja sam odgovorio da želim. Slučaj je kasnije dobio i snažan medijski odjek i drago mi je što je tako.

 

Da li je taj napad izolovan incident ili predstavlja odraz opštih prilika u Republici Srpskoj?

Naravno da nije izolovan incident jer je društvo u Republici Srpskoj potpuno polarizovano, političari su ga (u prvom redu predsjednik Republike) podijelili i sada u predizbornom periodu postoji velika napetost i neizvjesnost. Zaista nemam ništa protiv da sukobljavamo mišljenja, prirodno je da ljudi ne misle jednako, ali ako kao argumentaciju počnete da upotrebljavate pesnice, onda smo svi zajedno u velikom problemu, a upravo to je ono što se danas dešava u zemlji u kojoj živim. Nisam nimalo srećan zbog te činjenice i nadam se da će i političari i mediji malo spustiti strasti i da neće dozvoliti eskalaciju sukoba koje su, de facto, oni proizveli.

 

Pretpostavljamo da se akcija “Pravda za Davida” nastavlja. Šta u tom pogledu planirate? Kakva je budućnost tog pokreta?

Pravda za Davida se nastavlja i trajaće do onog trenutka dok se ne pronađu svi odgovorni za teško ubistvo Davida Dragičevića u centru našeg najvećeg grada. Svjedoci smo mnogih opstrukcija koje dolaze od pojedinaca iz MUP-a i tužilaštva, pa se sve češće ovi protesti sele i ispred Okružnog javnog tužilaštva Banjaluka jer tamo sjede oni koji su nadležni i koji zaista mogu riješiti slučaj Davidovog brutalnog ubistva. Mogu, ali još uvijek ne žele. Zbog toga mogu reći da su se institucije Republike Srpske na Davidovom slučaju potpuno raspale, one su uništene i biće potrebno još mnogo vremena da se ponovo sagrade. Pojedinci iz MUP-a i tužilaštva prvo su kidnapovali, a onda privatizovali institucije, dok Pravda za Davida jedino želi da svako radi svoj posao onako kako bi i trebalo: čestito, pošteno i po službenoj dužnosti.

 

Početkom oktobra u RS se održavaju izbori, šta se može očekivati?

Kako je društvo u RS podijeljeno, tako su podijeljene i šanse političkih subjekata, odnosno dva suprotstavljena bloka za dolazak na vlast. Kampanja će, kao i obično, biti prljava, ali ove godine slobodno mogu reći da očekujem najveći broj malverzacija, ucjena, prijetnji i kupovine glasova, a o tome već možemo čitati u medijima. Podsjetiću vas da su SNSD, SDA i HDZ odbile postavljanje skenera na glasačka mjesta iako bi taj potez doprineo fer i korektnom glasačkom procesu. Sami ocijenite zašto su to odbili. Pravda za Davida je umnogome uzdrmala poziciju vlasti, ljudi postaju svjesni da vlastodršci ne prezaju ni od ubistava, stoga su u nezavidnom političkom položaju. Kako god, iskreno se nadam promjeni vlasti u Republici Srpskoj jer nas u suprotnom čekaju još četiri godine mraka.

 

Da li se u Banjaluci oseća delovanje aktuelnih vlasti Srbije? Kakav je njihov uticaj s jedne strane na političare (i na koje), a sa druge strane na građane?

Djelovanje vlasti Srbije se osjeća, ali ne bih rekao, makar zasad, da je ono preovlađujuće. Smatram da predsjednik Vučić pokušava da izbalansira svoje prisustvo tokom ovih izbora, ne stavljajući se, makar ne otvoreno, ni na jednu stranu. To je pametan i mudar potez. Evidentno je da najveći uticaj predsjednik Srbije vrši na Milorada Dodika, što je i normalno zbog funkcija koje obojica obavljaju. Takođe, Vučić vrši uticaj i na člana predsjedništva BiH Mladena Ivanića, ali i, u mnogo manjoj mjeri doduše, na predsjednika Srpske demokratske stranke Vukotu Govedaricu što nam može sugerisati da se on neće direktno miješati u predstojeće opšte izbore, kako su to radili neki njegovi prethodnici.

 

Vaša organizacija Restart neće učestvovati na izborima. Zašto, i kako vidite budućnost Restarta. Može li se RS “restartovati” i šta pod tim podrazumevate?

Republika Srpska je jedno uistinu partokratsko društvo, u kojem političke partije odlučuju doslovno o svemu, od toga koja će čistačica raditi u kojoj školi do toga ko će dobijati skupocjene tendere i koje će firme biti privilegovane. U drugom slučaju uzima se partijski reket, a cijenu plaćaju svi građani naše zemlje. Tako sistem funkcioniše. Restart želi da uspostavi sistem koji bi djelovao mimo “slobodne volje” političara, sistem koji bi djelovao sam od sebe i koji bi minimalno zavisio od ljudskog, odnosno partijskog faktora. Želimo departizaciju i profesionalizaciju sistema, manje poreze, veći životni standard i univerzalnu socijalnu i zdravstvenu zaštitu.

Mi jesmo imali ideju da se kandidujemo na izborima, ali kao nestranačka lista, odnosno lista nezavisnih kandidata. Nažalost, dokaz da živimo u partokratskom sistemu je i to da bismo mi za 70 svojih kandidata na izbornoj listi morali da izdvojimo 250.000 evra, a političke partije za isti broj kandidata moraju da plate Centralnoj izbornoj komisiji svega 7.000 evra. Sada vidite s kakvim problemom smo bili suočeni i zašto nije postojala realna šansa da se na izborima tekuće godine borimo za promjene, što nikako ne znači da nećemo u budućnosti.

 

 

Mijat Lakićević

Novi magazin br. 383, 30. avgust 2018.